woensdag 31 augustus 2011

Laatste zomerbloemen


In de tuin doen nog enkele planten hun best om wat bloemen tot bloei te brengen. De kleine witte clematis (Clematis Paul Fargas) weet van geen ophouden en blijft maar bloemen produceren, de oranje roos (Rosa Metro) bloeit voor de tweede keer. De rozenbladeren zijn wat vervormd, maar het blijft een prachtige roos. Tenslotte ging zelfs de witte hortensia nog bloeien, hoewel het er lang naar uitzag dat zij, verdrongen door andere planten, het loodje zou leggen.
De zomer loopt op z’n eind. Tussen de buien door nog even genieten van wat groeit en bloeit.








donderdag 25 augustus 2011

Japanse anemonen


Weer en wind bestendig zijn deze Japanse anemonen. Zodra de zon even schijnt kan ik het niet laten om een paar foto’s te schieten van deze bloemen die er toch zo teer uitzien.
Ze zijn echter niet snel klein te krijgen en blijven bloeien ook in deze natte zomer. Ze verspreiden zich makkelijk. Te gemakkelijk, denk ik soms. Dus trek ik regelmatig wat anemonen uit de grond om de diversiteit in de tuin enigszins in stand te houden.












dinsdag 23 augustus 2011

Tekening op een tuinstoel


Deze tekening zag ik terwijl ik zat uit te blazen in één van onze tuinstoelen.
Toen ik er wat langer naar keek zag ik een eenzame figuur in storm en regen op het water.
Je kunt er natuurlijk ook wat anders in zien, of niks.
Het is een kale afgebladderde plank van een tuinstoel, maar de wereld wordt veel leuker als je ook ziet wat er eigenlijk helemaal niet is (wel even de foto vergroten door er op te klikken).

zaterdag 20 augustus 2011

Laagvlieger


Het gebeurt iedere zomer wel een paar keer. Ballonnen die laag over onze tuin komen zeilen. Je hoort je soms al van ver aankomen doordat ze stevig aan het gasbrander moeten trekken om de lucht in de ballon wat meer te verwarmen zodat de ballon niet voortijdig naar beneden komt.
En middenin een nieuwbouwwijk is het natuurlijk slecht landen. Het ging weer net goed deze keer.
Het zou overigens niet de eerste ballon zijn die een schoorsteentje meepikt. De reclame op de ballon valt zo natuurlijk wel goed op. Het betreft hier de Koninklijke Barneveldse Drukkerij en Uitgeverij, een uitgever die flink aan de weg timmert met plaatselijke en regionale kranten.



Even flink bijgassen


Op weg naar het eerstvolgende weiland voor een zachte landing

vrijdag 12 augustus 2011

Vechten met een vrouwentong


Wij hebben een Sansevieria cylindrica ‘Skyline’. Dat is een hele mond vol, dus houd ik het maar op vrouwentong. De plant heeft hele scherpe punten, maar dat zal wel toevallig zijn.
Volgens de deskundigen is deze Sansevieria een mooie decoratieve plant geschikt voor een modern interieur, die heel weinig verzorging nodig heeft. Wat wil een mens nog meer.
Toch bleek zij niet perfect. Na een paar maanden kwamen er nieuwe scheuten. Niet van die beschaafde zoals ze waren toen wij haar kregen, nee, ze werden meer dan een meter hoog. Die lange latten zwaaiden over de tafel en prikten je venijnig als je even niet goed oplette. Voordat onze ogen eruit gestoken zouden worden, hebben we resoluut ingegrepen: afsnijden die hap.
Dat hielp voor even. Een vrouwentong is echter niet snel klein te krijgen. Daar vertel ik niet nieuws mee. Binnen een paar maanden waren er weer nieuwe scheuten gevormd, nog hoger dan de eerste en met punten die nog scherper waren.
Ten einde raad hebben we de sprieten omgebogen en met de punten in de grond gestopt. Esthetisch geen gezicht, maar we waren wel van ons prikprobleem af.
Je zou verwachten dat de plant, na zo’n mishandeling, wel zou gaan verpieteren. Niets is minder waar. Enkele weken geleden werden we verrast door een nieuw groen puntje. Dit bleek echter niet het begin van een nieuwe spriet te zijn, maar de vrouwentong kwam tot bloei. Niet één klein bloemetje maar direct een lange rank met heel veel witte bloemetjes. Een mooi gezicht.
De plant werd ons bijna sympathiek. Dat duurde slechts een paar dagen. De bloemetjes kwamen uit en verspreidden een sterke vanilleachtige geur. Zo zwaar dat we de plant nu maar buiten gezet hebben. Kan ze eigenlijk niet tegen, maar haar kennende, zal ze deze brute ingreep ook wel overleven.
Kortom, een vrouwentong kan dan weinig verzorging vragen en de bloei is prachtig, maar dat wil niet zeggen dat je er geen omkijken naar hebt.




dinsdag 9 augustus 2011

Rommelige Roger Raveel


Sommige mensen vinden musea maar een saaie boel. Stille ruimtes met ernstig kijkende mensen en schilderijen waar je soms geen touw aan vast kunt knopen. Gelukkig is dat maar de halve waarheid. Zo dwaalden wij rond in het Permeke museum in Jabbeke (zie ook mijn blog van 29 juli) en kwamen langs het bovenstaande schilderijtje van Roger Raveel. Wat een vreemde krabbel, was mijn eerste gedachte, maar toen ik op het bordje de titel las, schoot ik in de lach.
Een museumbezoek levert bijna altijd wel een paar verrassingen op die het de moeite waard maken om een volgende keer weer zo'n gebouw binnen te stappen.


zaterdag 6 augustus 2011

Basaltblokken begroeid


Sporen van de mens zoals dijken en pieren van basaltblokken zullen uiteindelijk verdwijnen als we er niet meer naar omkijken. Als de natuur de kans krijgt verovert zij haar gebied weer terug. Langs de kust zie je daar mooie beelden van . Algen en mossen hechten zich vast en geven de grijze dijk een andere kleur. Zo groen als gras of geel bevlekt door het dooiermos. Pieren worden overdekt met zeewieren, met en zonder blaasjes, en zeediertjes.
Niets blijft nieuw en onaangetast. Alles wordt niets.
Zelfs stoere zeedijken en pieren van basaltblokken zullen eens verdwijnen.
Verontrustend maar ook wel een geruststellend idee.

















Niet alle blaasjes zijn ovaalvormig. Dit wier noem ik daarom ‘liefdeswier’.

donderdag 4 augustus 2011

Beelden bij Terneuzen



Terneuzen is de grootste gemeente van Zeeuws-Vlaanderen. Uit de verte lijkt het wel alsof je Pernis ziet. Rook en vuur komen uit de vele pijpen van de chemische fabriek Dow Chemical. Een enorme fabriek van kunststoffen die de grootste werkgever van Zeeland is. Geen knus stadje dus.
Gelukkig was er nog wel een boulevard met beelden. Daarna maar snel verder gefietst.







Deze blinkende Belg lijkt op wacht te staan. Ik dacht toch echt dat de Belgische grens wat zuidelijker lag dan Terneuzen.

dinsdag 2 augustus 2011

Niet alledaags

Dit schaap lag onderaan de dijk langs de Westerschelde bij het buurtschap Nummer Een, een gehucht tussen Breskens en Terneuzen

Als je er in je vakantie op uittrekt, en dat hoeft niet eens ver weg te zijn, is de kans groot dat je dieren ziet die je niet iedere dag ziet. Zo zagen wij in het weekje Zeeuws-Vlaanderen o.a. deze beesten, geen schaap met vijf poten maar wel één met vier horens.

Deze ooievaar en enkele van zijn maatjes staan je op te wachten als je langs het natuurreservaat Het Zwin fietst. Het zijn echte bedelaars en je moet uitkijken dat ze niet tussen je spaken komen.

Een kolonie lieveheersbeestjes op de grens tussen dijk en strand.

Het lijkt er op alsof dit kreeftje zo'n klein lief lieveheersbeestje wil kraken. Schijn bedriegt, het is slechts een avontuurlijk lieveheersbeestje die op onderzoek uitgaat bij het karkas.

Dit egeltje dook ineens op tijdens een pauze langs de kant van de weg.

Het was nog best lastig om hem van de weg af te krijgen, zodat hij niet direct plat zou worden gereden.

maandag 1 augustus 2011

De muurschilderingen van Johnny Beerens


Johnny Beerens (1966) is een Zeeuwse schilder die vooral grote figuratieve werken maakt. Naast schilderijen zijn er ook enorme muurschilderingen van zijn hand.
Zo nam hij in zijn geboorteplaats Oostburg de watertoren onder handen en in Breskens een hoge graansilo.
De huidige watertoren, die op dit moment te koop is, is in gebruik genomen in 1950. Hij verving de vorige toren die in de oorlog werd verwoest. Beerens beschilderde de toren met een scheur waaruit druppels water komen. Het kunstwerk heet Levensbron.




In Breskens werd op de de graansilo een buitenformaat schildering van 22 bij 27 meter gemaakt van vijf broden en twee vissen, een verwijzing naar het Bijbelse verhaal van de wonderbare spijziging en goed gekozen voor een graansilo die aan de rand van de vissershaven staat.




Grappig detail is dat Beerens zichzelf heel klein geschilderd heeft in één van de druppels op de watertoren en in de pupil van de vis op de graansilo.
Als je eens in de buurt bent, moet je beslist gaan kijken om met eigen ogen te aanschouwen wat een grootse prestatie Johnny Beerens hier geleverd heeft.