Vlinderparadijs

Van mijn dochter kreeg ik zaterdag een vlinderkastje gemaakt op de zorgboerderij Molenzicht. Om de vogels duidelijk te maken dat zij op zoek moeten naar een ander kastje, is het woord Butterfly er met aandoenlijk ingebrande letters op aangebracht. Ik hoop hiermee een paar extra vlinders de gure winter door te loodsen, zodat onze tuin straks een waar vlinderparadijs zal zijn. Of er net zulke exotische vlinders op af zullen komen als de vlinders die wij enkele maanden geleden zagen in Papiliorama te Havelte, betwijfel ik. Zeg nooit nooit, denk ik optimistisch. Wil je onderstaande foto’s zelf maken, moet je voor de zekerheid toch maar naar Havelte rijden i.p.v. naar Voorthuizen.

Het leven is kort en dat geldt zeker voor een vlinder. Zo lig je met je poten omhoog op een groot groen blad, of ...

... eindig je op een rooster, toen je dacht dat je daar wel doorheen naar buiten kon vliegen.

Roest

Onontkoombaar gaan de koppen en bouten van meerpalen roesten. Dit proces gaat nog sneller in een zoute omgeving als de Zeeuwse kust. Een veelkleurig palet van roestkleuren ontstaat.
Ik vind dat prachtig.

Boeiend

Deze zomer waren we in het uiterste zuidwesten van Nederland in Cadzand-Bad. Van daaruit kun je lekker fietsen langs de kust van België. Bij Knokke-Heist fotografeerde ik deze zeeboeien op een verlaten haventerrein. Van dichtbij worden de fel gekleurde boeien, die hier en daar zijn gaan roesten, abstracte schilderijen.
Bovenop de gele boei stond een grote groen uitgeslagen raadselachtige fles. Helaas onbereikbaar en op de fiets lastig mee te nemen.

Lekker regenbuitje

Na een lang Pinksterweekend met prachtig zonnig weer is er voor de planten in de tuin niets weldadiger dan een lekker regenbuitje. Alle stof wordt afgespoeld en de bloemen zien er weer sprankelend uit. Laat de natuur haar gang maar gaan, ook zonder ons ingrijpen is zij prachtig om te zien.

Klaproos 3

Strandvondst

Langs de vloedlijn bij Kijkduin vonden we enkele weken geleden dit stevige bot. Benieuwd van welk beest dit bot geweest was, plaatste ik een foto op Twitter. Voordat er iemand kon reageren had ik het antwoord al zelf gevonden op de vragensite van Naturalis.
Het bleek het middenhandsbeen in het voorbeen van een paard te zijn, waarschijnlijk afkomstig van het slachtafval van een schip.

Ik vind het nog steeds verbazingwekkend hoe snel je soms antwoorden kunt vinden door even te surfen op het internet. Zou de vraag aan de informatiebalie van de bibliotheek ook zo snel beantwoord zijn?
Het Nederlands Centrum voor Biodiversiteit Naturalis heeft in ieder geval een prachtige informatieve site waarop je heel veel over de natuur te weten kunt komen en dat allemaal vanuit je luie stoel.

Kwetsbare man

Waldemar Otto (1929) - Sockeltorso (1985-1986)

Dit beeld staat ook in het Museum Beelden aan Zee. Het is gemaakt door Waldemar Otto, een van oorsprong Poolse beeldhouwer, die momenteel in Duitsland woont.
Hoewel het beeld van ijzer is gemaakt straalt de man vooral kwetsbaarheid uit. Geen stoere mooi gevormde Griekse tors, maar een gewoon mannetje dat hier en daar wat uitzakt en inzakt.
Een vertederend beeld.

Een intrigerende kop

Head, 1984

Deze kale kop is gemaakt door Tom Otterness (1952), een Amerikaanse beeldhouwer uit Kansas, USA. Bij een bezoek aan het Museum Beelden aan Zee in Scheveningen, enkele weken geleden, kwamen we dit beeld tegen op het dakterras.
Het is een intrigerende kop. Is het nu een bullebak of een verdrietige man die over zee staart. Dat dubbele karakter wordt nog eens versterkt als je er omheen loopt. De holle kop van de achterzijde gefotografeerd lijkt nu ineens een man met een helm of een vrouw met een hoedje. Kortom, een goed beeld want je raakt er niet zomaar op uitgekeken. Otterness geeft dit beeld simpelweg de titel Head mee en laat de interpretatie aan de toeschouwer over.


Tom Otterness was overigens vorige week nog in Scheveningen om zijn beeldenpark buiten te heropenen. Dat zijn heel andere beelden: vrolijke cartooneske sprookjesfiguren van heel groot tot piepklein. Ga zelf maar eens kijken. Je kunt er niet omheen als je over de boulevard loopt.

Ooijpolder 4

Begraafplaatsen, plaatsen waar het leven tot stilstand is gekomen. Plekken van verstilling en reflectie. Ik ga er graag even kijken als ik in de buurt ben.
In Ooij is een kleine begraafplaats rondom de grote kerk. Wat direct opvalt zijn de andere familienamen die in je eigen buurt nauwelijks of niet voorkomen.
Als je de namen nog kunt lezen natuurlijk want de vergankelijkheid van ons leven komt dichtbij als je zo langs de graven wandelt waar de stenen verzakken en de namen onleesbaar onder de korstmossen verdwijnen.

Ooijpolder 3

In de Ooijpolder ligt de Bisonbaai, een grote plas die nog grotendeels bevroren was. In het open gedeelte krioelde het van de watervogels.
Aan de kant was het ijs de glooiing opgewaaid. Zo’n brok ijs tegen het licht houden en je hebt meteen een kunstwerk in je handen. Ook krijg je leuke effecten als je een foto onder het ijs neemt.
Kortom dit natuurgebied is ook in de winter een bezoekje waard.