Landelijk wonen

Als ik de straat uitloop waar ik woon, kom ik direct bij weiland en bouwland. Vorig jaar mei liet ik al de prachtige koolzaadvelden zien. Nu viel mijn oog op het graan met daar tussendoor hier en daar wat korenbloemen. Idyllisch toch?
Langs de kant groeit groot hoefblad (Petasites hybridus). De grote bladeren overdekken de greppel volledig. Het wordt ook wel allemansverdriet genoemd. De plant wortelt namelijk erg diep en is daardoor moeilijk uit te roeien.
Deze plant doet deze man in ieder geval geen verdriet. Ik vind die grote bladeren prachtig.

De ballen van de buren

Gisteren liet ik de Viburnum opulus uit onze achtertuin zien. Daarna fiets je naar het dorp en je ziet overal prachtige volle sneeuwballenstruiken. Ja, het gras zal altijd groener zijn…
Ere wie ere toekomt, de ballen van de buren mogen er ook best zijn.

Sneeuwballen in de zomer

De Viburnum opulus oftewel de gewone sneeuwbal is niet zo wit als sneeuw, meestal niet zo rond als een echte sneeuwbal, maar wel prachtig om te zien. Het is een sterke plant die een strenge winter met veel ijs en sneeuw gemakkelijk overleeft.

Duizendschoon

Geen weer om buiten te zijn vandaag, dus binnen dit bosje duizendschoon gefotografeerd.
Duizendschoon of Dianthus barbatus is een traditionele tuinplant die vroeger vooral in boerentuinen voorkwam. De kleuren lopen uiteen van bijna wit tot donker paars en alle schakeringen daartussen.
Aan de bloem zijn vele romantische namen gegeven. In Engeland heet de plant Sweet William, hier in Nederland wordt ook wel gesproken van Keitjes, maar de aardigste benaming die ik tegenkwam, vind ik toch wel Lievemannekes.

Gele, witte of rode rozen

Deze rozen groeien pal voor ons achterraam en zijn echte bodembedekkers. Ze zijn officeel geel, maar zoals je op de foto kunt zien, verloopt de kleur naarmate de roos ouder wordt, van rood en geel via lichtgeel naar helderwit. Eén en dezelfde roos maar toch zo verschillend.

Laatbloeier

We moesten er even op wachten, maar nu is ie toch gaan bloeien, deze rhododendron. De andere rhododendrons in de tuin zijn al lang uitgebloeid. Blijkbaar een laatbloeier. Heb je met mensen ook weleens.

Stervende roos

Ongeveer twee weken geleden liet ik de Rosa metro in al haar glorie. Ook het einde van de enige roos aan die struik was mooi. De langzaam terneergebogen verbleekte kelkbladeren en de verschrompelde meeldraden: Vergankelijkheid is droevig maar soms ook mooi.

Blad van de watercacao

Het mooie van fotograferen is dat er geen einde aan komt. Ook al heb je sommige dingen al vaker gefotografeerd. Door het licht en het leven verandert de werkelijkheid iedere dag. Hier nog een keer het blad van de watercacao (Pachira aquatica), die ik ook al een keer liet zien in mijn BasBlog op 15 oktober vorig jaar. Daar twee over elkaar geschoven bladeren waar de diagonale lijnen de compositie bepalen, nu een ander beeld van hetzelfde soort blad waarbij de verticale hoofdnerf de aandacht naar zich toetrekt.

Klaproos 2

Niets mooiers dan een klaproos. Schitterend als het zonlicht de bloem als het ware in vlam zet.
Bij regenweer klapt de bloem dicht, vandaar de naam klaproos. In Vlaanderen wordt de klaproos ook wel onweersbloem of donderbloem genoemd.
In vroeger tijden probeerde men onweer te bezweren met behulp van de klaproos. Men plukte grote boeketten met donderbloemen om die in de kerk te laten zegenen. Kwam er daarna onweersdreiging opzetten, dan stak men de gezegende planten in brand.
“Beginnen donderwolken op te doemen, stook dan vlug uw donderbloemen” luidde het spreekwoord aan het begin van de twintigste eeuw.

Clematis 'Paul Fargas'

Enkele weken geleden liet ik de witte rozen zien die samen met een kleine witte Clematis de pergola bedekken. Toen waren de kleine witte bloemen nog niet te zien. Inmiddels hebben de bloemen van de Clematis ‘Paul Fargas’ het heft in handen genomen en overwoekeren alles wat op hun weg komt, inclusief de witte rozen. Het is inderdaad als een ‘Summer Snow’, zoals deze bosrank ook wel genoemd wordt.
Een merel heeft diep verscholen onder de groen-witte wolk een nest gebouwd en voedt nu zijn jongen in een veilig afgeschermd en fleurig huis.

Zeeuws knoopje

Naast de enorme bladeren van de Hosta groeien deze kleine bloemetjes. Ze zijn ooit komen aanwaaien. Dat is het aardige van een tuin waarin nog van alles mag groeien en bloeien. Elk jaar zie je weer nieuwe planten en bloemen verschijnen. Dat gebeurt niet als je je achtertuin helemaal betegelt, wat je helaas steeds vaker ziet.
Ik ben helemaal geen plantenkenner, maar, na even googelen, ben ik er achter gekomen dat dit bloemetje het Zeeuws knoopje moet zijn, ook wel Astrantia major 'Rubra' genoemd. Prachtig toch zo'n fijn donkerrood bloemetje? En het steekt mooi af tegen het blauw van de Campanula, dat zich inmiddels door de hele tuin verspreid heeft.

De hommel en de klaproos

Hosta

Het grijsgroene blad van de Hosta ‘Big Daddy’ is een landschap op zich. De dikke nerven en het zonlicht maken van de bladeren mooie abstracte schilderijen.

Leven in de liguster

Heel bekend is de ligusterhaag. Een groenblijvende heester, niet bijzonder mooi, niet bijzonder lelijk. Een ligusterhaag hebben wij niet. In de achtertuin staat wel een ligusterboompje. We knippen dat niet ieder jaar en dus staat hij nu prachtig in bloei. Een wolk van kleine witte bloemetjes.
Er komen heel veel vlinders, hommels en bijen op af. Blijkbaar is het een smakelijk bloempje.
Helaas zie ik maar één soort vlinder, de Kleine Vos. Sommigen zijn al behoorlijk gehavend zoals je op de laatste foto ziet. Daarom kon ik er waarschijnlijk zo dicht bijkomen met mijn compact cameraatje.