Deurmat

Zo'n rubberen deurmat waar je achteloos je voeten aan afveegt, verandert in de sneeuw in een heel aardige zwart-wit tekening.

Nog geen voorjaar

De restanten van de Gelderse roost steken scherp af tegen de heldere blauwe lucht

Ruim een week geleden dachten we nog dat het voorjaar er al aankwam. In de tuin begonnen verschillende planten uit te kopen en knoppen te vormen. Nu staat de natuur weer stil en probeert wanhopig de winterslaap te hervatten. Dat laagje sneeuw overleven ze wel, maar of alle planten in mijn tuin ook de -20°C goed doorkomen, is nog maar de vraag.

Uitgebloeide klimop met sneeuw levert mooie sneeuwsterretjes op

De knoppen van de Gelderse roos moeten zich nog even inhouden anders gaan ze met deze strenge vorst naar de knoppen

De bladeren van de rhodondendron krullen zich zo klein mogelijk op om zich te beschermen tegen de bittere kou

Zonnig geel

Mijn lief is dol op geel, zonnig geel. Vandaar de gele rozen in de tuin die bijna het gehele jaar bloeien, zelfs in de winter. Na de strenge vorst van de afgelopen dagen zal het toch wel echt afgelopen zijn met de gele rozen.
Gelukkig is er dan nog haar gele autootje “omdat de andere grijze zilvere zwarte en donkerblauwe auto’s in de straat zo verschrikkelijk saai zijn”.
Ik moet toegeven, de straat vrolijkt er wel van op. Toch houd ik het voorlopig op donkerblauw.

IJsvorming

Het begin van de strenge vorst. Aan het riet langs de oever van het Veluwemeer in Harderwijk vormen de bevroren waterspetters prachtige ijsringen. De grillige ijsvormen schitteren in de zon.
Na een nacht strenge vorst is het open water voor de eenden , meerkoeten en meeuwen ingeperkt tot een kleine wak.
Het sneeuwt en het is koud, snel op weg naar huis. Het zout van de strooiauto’s hebben hun werking nog niet gedaan, dus rustig aan zodat ik niet aan de kant van de weg belandt.
Wel een mooi gezicht.

Zandbank

Een paar dagen uitwaaien in Callantsoog. Dat mocht dit keer best letterlijk genomen worden. Een stevige zuidwester joeg ons over het strand richting Den Helder. De lucht was grijs en grauw. Vrijwel geen mens te zien. Enkel wat achtergelaten voorwerpen zoals bovenstaande zandbank, wat boomstronken en enkele skeletten van zeemeeuwen. Op de terugweg was het knokken en kou lijden, maar gelukkig lag aan het einde van onze tocht de strandtent Woest met een lekker biertje en bitterballen. Geluk is soms zo simpel.

Sierappel

De sierappel in de voortuin heeft weer een rijke lading sierappeltjes voortgebracht. Aangezien het erg zacht weer is blijven de 'appeltjes' nog lang rood.
Met wat zonlicht erbij levert dat een vrolijk plaatje op.

Dr. J.H. Sypkens Smit

Begin oktober was ik met een aantal familieleden voor een stadswandeling in Hattem. Een mooi historisch stadje. We bezochten daar het Voerman- en Anton Pieckmuseum. Twee musea die verbonden zijn via een klein binnenplaatsje waar ik dit beeld zag.
Ik dacht dat het een beeld van een klein keuterboertje uit de streek was, maar ik vond op internet zojuist de naam van de afgebeelde. Het blijkt de plaatselijke huisarts te zijn: Dr. J.H. Sypkens Smit. Deze notabele dokter Sypkens Smit heeft zich uitermate ingezet voor de historie van Hattem en is in steen uitgehakt door de oprichter van het Bakkerij Museum, ook al in Hattem, Willem Barendsen.
Als je in Hattem bent en even bent uitgewandeld, loop het museum in en strek je benen op de binnenplaats bij dit alleraardigste beeldje.