Als we er een even uit zijn, neem ik vaak een kijkje op de plaatselijke begraafplaats. Zo fietsten wij enkele weken geleden door Egmond en bezochten de kleine begraafplaats bij een oud kerkje, vlakbij de restanten van het kasteel Egmond.
Ik ben altijd benieuwd hoe begraafplaatsen zijn ingericht. Soms is het een heerlijk rustig park om je even terug te trekken uit de drukte van alledag. En waar kun je dat beter doen dan op een plek waar het leven letterlijk tot stilstand is gekomen.
Het aardige van een begraafplaats in een andere plaats is ook dat je al snel de daar gebruikelijke streeknamen herkent die in je eigen buurt niet of nauwelijks voorkomen. De twee graftekens in deze blogpost geven die informatie over familienamen niet. Ik vind ze bijzonder omdat de één zo on-Nederlands is en de ander juist zo doe-maar-gewoon-dan-doe-je-al-gek-genoeg.
Nog niet eerder kwam ik op een begraafplaats een zo ontspannen liggende figuur tegen als op de foto hieronder. Het doet bijna wat Boeddha-achtig aan. En dat enkele meters verwijderd van het simpele houten kruis waar Piet onder begraven ligt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten