Sporen van de mens zoals dijken en pieren van basaltblokken zullen uiteindelijk verdwijnen als we er niet meer naar omkijken. Als de natuur de kans krijgt verovert zij haar gebied weer terug. Langs de kust zie je daar mooie beelden van . Algen en mossen hechten zich vast en geven de grijze dijk een andere kleur. Zo groen als gras of geel bevlekt door het dooiermos. Pieren worden overdekt met zeewieren, met en zonder blaasjes, en zeediertjes.
Niets blijft nieuw en onaangetast. Alles wordt niets.
Zelfs stoere zeedijken en pieren van basaltblokken zullen eens verdwijnen.
Verontrustend maar ook wel een geruststellend idee.
Niet alle blaasjes zijn ovaalvormig. Dit wier noem ik daarom ‘liefdeswier’.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten